Kjo është skicë e  magazinës së veshjeve, ku të burgosurit, mbanin veshjet e tyre të punës dhe ku visheshin dhe bëheshin gati për të shkuar në minierë. Në magazinë  mbaheshin kostumet prej peliçeje pambuku, çizmet e llastikut, pecet,  kasketat e minatorit, etj.

Shpesh gjatë ndëshkimit 30 ditor në birucë, të dënuarit lidheshin këmbë e duar. Kjo ishtë  një tjetër formë torture dhe një fenomen i hasur shpesh në dëshmitë e ish të burgosurve. Duke qenë lidhur ata nuk mund të ushqeheshin vetë dhe kur në qeli kishin edhe një shok tjetër ai e ndihmonte të dënuarin për t’u ushqyer. Ndërsa kur ishin vetem, nuk mundeshin as të mbuloheshin me batanijen e hollë, që ju linin natën në qeli,  të cilën e kapnin herë me dhëmbë e herë me duart e lidhura.

Në Spaç, ushqimi jepej i cilësisë së dobët dhe jashtë çdo standardi. Sipas dokumenteve arkivore dhe dëshmive të shumta mbledhur mes ish- të burgosurve, regjimi ushqimor ka ndryshuar vazhdimisht. Por në të shumtën e periudhës së funksionimit të këtij kampi normat ditore për të burgosurit, që punonin në minierat e Spaçit ishte kjo: 900 gramë buk në ditë. Në mëngjes kishte supë me perime sipas stinës, e cila ndonjëherë kishte edhe pak mish.  Në drekë supë dhe një garuzhdë makarona ose oriz me pak mish. Norma ishte 40 gramë mish, por pothuajse asnjëherë nuk ua jepnin gramaturën që ishte me normë. Në mbrëmje jepej çaj dhe 20 gramë djathë të bardhë, ose në mungesë të tij 10 gramë kackavall e në kohë krize  marmallatë molle ose fiku. Turni i parë e kishte regjimin ushqimor më normal, ndërsa dy turnet e tjera e kishin kaluar çajin në mëngjes, supën në drekë dhe në darkë supën  dhe orizin ose makaronat.  Kjo ishte përshtatur me orët kur ata dilnin për në punë dhe kur ktheheshin në kamp. Disa dokumente arkivore, por edhe shumë dëshmi të ish-të burgosurve, dëshmojnë për helmimet e shpeshta të të burgosurve nga ushqimi që jepej në kamp. Në një raport të datës 27 gusht 1979,  komanda e burgut ishte ankuar për  helmimin e 150 të burgosurve. Simptomat më të përhapura ishin dhembje barku dhe të vjella.

Shpesh ata  që nuk realizonin planin prej 7 vagonësh të mbushur me mineral, i lidhnin në një shtyllë, në dalje të galerive dhe i linin të lidhur aty gjithë natën, ose gjithë ditën derisa të mbaronte turni. Tortura ishte shumëfish më e rëndë në ditë e ngricave ekstreme.

Amortizimi i galerive, ishte nji prej pengesave të mëdha të procesit të punës së të burgosurve dhe shpesh në dëshmitë e tyre ata thonë se vështirësia më e madhe ishte të ngrije një vagon, kur ndodhte që të dilte nga shinat dhe të rrëzohej. I burgosuri detyrohej ta ngrinte i vetëm vagonin me forcën e shpatullave dhe pasi e rivendoste në shina e mbushte nga e para me mineralin e derdhur përtokë.