Në formë torture, sidomos në ditët e ftohta të dimrit kur temperatura shënonin disa gradë nën zero,
policët derdhnin ujë në qelitë e izolimit. Kësisoj të burgosurit e ndëshkuar me birucë përveç të ftohtit
duhet të duronin lodhjen edhe gjumin, pasi  nuk mund të uleshin dhe as të flinin.

Pasi mbaronte turni prej 8 orësh pune të detyruar, të burgosurit dorëzonin mjetet e punës dhe bëheshin gati për të nisur marrshimin tatëpjesës drejt hyrjes së kampit.  Në hyrje të kampit të gjithë të burgosurit i nënshtroheshin kontrollit të përditshëm nga rojat, pasi i trembeshin ndonjë mjeti që të burgosurit mund të merrnin nga galeritë dhe mund ta fusnin fshehurazi në kamp.  Po ashtu bëhej edhe verifikimi nëse ishin të gjithë të burgosurit apo jo, pasi ndodhte shpesh që gjatë orëve të turnit,  të burgosurit që futeshin në galeri mund të gjenin dalje të fshehta, e përmes tyre të dilnin jashtë rrethimit të kampit e të arratiseshin. Rreth dy orë pasi kishin mbaruar turnin dhe kontrollet, të burgosurit shkonin në menzë për të ngrënë drekën e fill pas një ore i nënshtroheshin apelit. Më pas  ishte koha e lirë që komanda jua mbushte kryesisht me lexime të detyruara të propagandës partiake të regjimit.  Më pas konsumohej darka  dhe rreth orës nëntë të mbrëmjes për turnin e parë shënohej ora e gjumit dhe fundi i ditës. Të nesërmen rituali do të përsëritej njësoj dhe po ashtu të gjithë ditët e javës, derisa të vinte java tjetër e të kalonin në turnin e dytë.

Dushet  ishin përballë me tualetet. Kryesisht në vitet e para por edhe në fazat e mëvonshme, në kamp mungonte uji i ngrohtë dhe në dushe dilte vetëm uji i akullt i malit. Të burgosurit laheshin kryesisht me ujë, të cilin e ngrohnin vetë në kazanë, në ambjentet e kuzhines private. Me këtë ujë të ngrohur jashtë në zjarr, laheshin  duke e hedhur vetë mbi trup me një enë cfarëdo që ju gjendej. Edhe dushet sikurse VC-të ishin të hapura dhe pa dyer. Të burgosurit ishin të detyruar të laheshin  në këto kushte të mungesës së plotë të intimitetit.

Kuzhina private, ju shërbente të burgosurve për të gatuar ushqimet e pakta që merrnin ng afamilja përmes të cilave plotësonin disi dietën e tyre ushqimore.  siç shpjegon ish dënuari i këtij kampi Shkëlqim Abazi, në vitet e apra të funksionimit të kampit, kjo kushinë ishte një barakë me llamarina  ku në shesh kishin sajuar disa vatra për zjarr, diku me gurë apo me tulla, e diku tjetër me kamje hekuri (strukturë hekuri me tre këmbë, mbi të cilat vendosej ena ku gatuhej). Enet, një tenxhere ose një tigan,  ishin po ashtu private, sjellë nga familja. Edhe enët, sikurse ushqimet e sjella nga familja mbaheshin në depon e ushqimeve.

Turni quhej i përfunduar vetëm pasi hapeshin edhe vrimat dhe liheshin gati për turnin e radhës. Pas kësaj grupi prej tre të burgosurish, linte galerinë dhe përgatitej të kthehej në kamp. Turni nuk quhej i përfunduar, nëse nuk konfirmohej nga policët përgjegjës, që  të burgosurit e kishin plotesuar normën. Ndodhte jo rrallë herë që të burgosurit nuk e plotësonin dot normëm. Shkaqet ishin të shumta. Në disa raste fronti i shembur nuk kishte aq mineral sa për të plotësuar normën. Në raste të tjera të burgosurit refuzonin, nisur nga kushtet e vështira apo gjendja shëndetësore.  Nëse ata nuk kishin nxjerrë 7 vagonë mineral, detyroheshin të futeshin sërish në galeri me turnin qe vinte pas tyre.

Turni i parë fillonte në orën 7:00 dhe përfundonte në orën 15:00. Turni i dytë niste direkt pas turnit të parë nga ora 15:00 deri në orën 23:00. Ndërsa turni i tretë e niste punën në orëm 23:00 dhe e mbyllte në orën 7:00 në mëngjes. Ky cikël përsëritej çdo ditë. Brigadat i ndërronin turnet një herë në  javë.