Turni quhej i përfunduar vetëm pasi hapeshin edhe vrimat dhe liheshin gati për turnin e radhës. Pas kësaj grupi prej tre të burgosurish, linte galerinë dhe përgatitej të kthehej në kamp. Turni nuk quhej i përfunduar, nëse nuk konfirmohej nga policët përgjegjës, që  të burgosurit e kishin plotesuar normën. Ndodhte jo rrallë herë që të burgosurit nuk e plotësonin dot normëm. Shkaqet ishin të shumta. Në disa raste fronti i shembur nuk kishte aq mineral sa për të plotësuar normën. Në raste të tjera të burgosurit refuzonin, nisur nga kushtet e vështira apo gjendja shëndetësore.  Nëse ata nuk kishin nxjerrë 7 vagonë mineral, detyroheshin të futeshin sërish në galeri me turnin qe vinte pas tyre.

Turni i parë fillonte në orën 7:00 dhe përfundonte në orën 15:00. Turni i dytë niste direkt pas turnit të parë nga ora 15:00 deri në orën 23:00. Ndërsa turni i tretë e niste punën në orëm 23:00 dhe e mbyllte në orën 7:00 në mëngjes. Ky cikël përsëritej çdo ditë. Brigadat i ndërronin turnet një herë në  javë.

Në hyrje të galerive gjendeshin gjithmonë baraka të vogla,  me dërrasa e llamarina,  ku të burgosurit merrnin veglat e punës, si: kazma, qysqi, lopata, martelët e shpimit, baromina (shufra me seksion gjashtëkëndësh të gjatësive të ndryshme nga 50 cm deri 150 cm, që vendoseshin në martel dhe shponin vrimat ku më pas vendosej lënda plasëse). Të burgosurit, para se të hynin në minierë ishin të ndarë në grupe me nga 3 persona, ku njëri ishte minator dhe dy të tjerët ishin vagonistë. Pasi merrnin veglat e punës, hynin në galeri dhe drejtoheshin drejt zonës ku ishte bërë shpërthimi për të nisur punën.

Nëse një i dënuar ishte duke kryer ditët e fundit të dënimit të tij, ai nuk ishte asnjëherë i sigurt se do të lirohej vërtet. Në Spaç kishte ndodhur shpesh herë që të dënuarit të arrestoheshin brenda në kamp, të dërgoheshin në hetuesi në Degëm e Brendshme të Rreshenit dhe të gjykoheshin për akuza nga më të ndryshmet, si tentativë arratisje, agjitacion e propagandë, për dhunë  ndaj  komandës së burgut etj. Akuzat pothuajse gjithmonë ishin të sajuara dhe provat  të mbledhura nga spiunët brenda në kamp. Ridënimet më të shpeshta ishin për agjitacion e propagandë.

Në formë torture, sidomos në ditët e ftohta të dimrit kur temperatura shënonin disa gradë nën zero,
policët derdhnin ujë në qelitë e izolimit. Kësisoj të burgosurit e ndëshkuar me birucë përveç të ftohtit
duhet të duronin lodhjen edhe gjumin, pasi  nuk mund të uleshin dhe as të flinin.

Temperatura në galeritë e piritit ndryshonte në mënyrë ekstreme krahasuar me temperaturën jashtë galerive, ku të burgosurit dilnin për të zbrazur vagonët. Brenda temperaturat varionin nga 50 deri në 60 gradë celsius, ndërsa jashtë në dimër tmeperaturat shënonin edhe -20 gradë celsius. Në periudhën e dimrit, të burgosurit punonin brenda në galeri të zhveshur, ndërsa kur dilnin jashtë vishin peliçet që i mbanin në hyrje për tu mbrojtur sadopak nga ndryshimi ekstrem i temperaturave. Për këtë shkak, sëmundja që zotëronte gjithmonë në kamp, ishte ftohja. Ajo i shoqëronte të burgosurit për aq vite sa ata ishin të detyruar të jetonin në atë ferr.