Në zonën nr.2 të Spaçit nxirrej pirit, ndërsa në zonën  nr.1 dhe nr.3 nxirrej bakër.  Në të gjithë  zonat norma ditore e çdo grupi, (një minator dhe dy vagoniste), ishte nxjerrja e 7 vagonave mineral, pastrimi i frontit nga inertet, vendosja e armaturave në të gjithe zonën që kishin punuar dhe hapja e vrimave  që bëhej më pas nga një minator i lirë, pra jo i burgosur ( kjo, sepse ky proces kishte lëndë plasëse  dhe për arsye sigurie, nuk i besohej kurrë një të burgosuri).  Nga ky minator i lirë, vrimat mbusheshin me lëndë plasëse dhe shpertheheshin për turnin që do të vinte pas tyre. Turni i parë  mbaronte pasi ishin mbyllur të gjithë këto procese pune prej grupit me 3 të burgosur.

Të gjithë ata që nuk arrinin ta plotësonin normën, ktheheshin me detyrim në galeri me turnin tjetër dhe mbaheshin  me detyrim në punë deri në fund të turnit që pasonte, pa ngrënë dhe pa pushuar asnjë çast, derisa të plotësonin normën ditore. Policët ushtronin dhunë të jashtëzakonshme kur të burgosurit refuzonin të futeshin në galeri.

Pasi ngarkoheshin me krahë vagonët, shtyheshin po me krahë  për rreth një kilometër distancë deri në dalje të galerisë, ku ishin instaluar trimozhat, (një mekanizëm, ku zbrazeshin vagonat me mineral dhe prej aty ngarkoheshin kamionët). I burgosurit kthehej sërish në frontin e punës me vagonin bosh ose me trupat prej druri, me të cilat do të fortifikonin zonën ku kishte ndodhur shperthmi, proces që do të vijonte në fund, pasi të nxirrnin gjithë mineralin.  Rutina e përshkrimit të kësaj rruge me vagonin e mbushur me mineral dhe kthimit përsëri në front, bëhej 7 herë në çdo turn.

Në periudha të caktuara, kur disiplina në kamp bëhej më e egër dhe të burgosurit revoltoheshin më tepër, edhe dhuna  dhe ndëshkimet shtoheshin. Në këto raste, kur ndëshkoheshin shumë të burgosur njëherësh, në biruca futeshin deri në  6 apo 7 të burgosur bashkë në një qeli, të cilët duke pasur parasysh hapësirën tepër të ngushtë të birucave, nuk arrin as të uleshin e as të shtrinin këmbët.

Në kthim, sapo mbërrinin në kamp, të burgosurit rebelë që refuzonin të punonin, futeshin në birucë ku mbaheshin të izoluar deri në 30 ditë. Në raportet zyrtare, zbulojmë se vetëm në gjysmën e parë të vitit 1980 kishin kaluar në birucë 118 të dënuar.