Të gjithë ata që nuk arrinin ta plotësonin normën, ktheheshin me detyrim në galeri me turnin tjetër dhe mbaheshin  me detyrim në punë deri në fund të turnit që pasonte, pa ngrënë dhe pa pushuar asnjë çast, derisa të plotësonin normën ditore. Policët ushtronin dhunë të jashtëzakonshme kur të burgosurit refuzonin të futeshin në galeri.

Spiunimet në ambjentet e kampit ishin nje prej fenomeneve më të përhapura në Spaç, sikurse edhe në të gjithë burgjet e komunizmit. Spiunët ishin të burgosur, që komanda e burgut i infiltronte ne dhomat, ku kerkonte të vilte informacion mbi aktivitetin e të burgosurve të caktuar. Ata i mblidhnin informcacionet dhe i raportonin tek  operativi i burgut (punonjës i strukturave të Sigurimit të Shtetit,  në ambjentet e kampit). Këto raportime  shërbenin shpesh për të ridënuar të burgosur, që ishin në prag të lirimit. Këto personana mbanin në vëshgim një të burgosur të tillë  dhe kjo detyrë ju caktohej direkt nga operativi i kampit. Të infiltruarit shpesh vendoseshin në të njëjtën dhomë fjetjeje me të burgosurin që mbanin nën survejim.

Në formë torture, sidomos në ditët e ftohta të dimrit kur temperatura shënonin disa gradë nën zero,
policët derdhnin ujë në qelitë e izolimit. Kësisoj të burgosurit e ndëshkuar me birucë përveç të ftohtit
duhet të duronin lodhjen edhe gjumin, pasi  nuk mund të uleshin dhe as të flinin.

Referuar pamjeve të rralla, që mundën të filmoheshin pas rënies së diktatyurës, në fillim të fiteve ’90-të, kampi i Spaçit kishte këtë pamje.  Të burgosurit e fundit politik u larguan nga ky kamp  në qershor të vitit 1990.

Në Spaç, të burgosurit që vdisnin nga aksidentet në minierë, nga sëmundjet, apo që pushkatoheshin në tentativë arratisje nga ushtarët e vendrojave,  nuk ju ktheheshin familjeve. Ata varroseshin nga komanda e kampit, në një vend që ishte mbajtur sekret gjatë viteve të diktaturës dhe pas rënies së regjimit u mësua se ky vendvarrim ishte në Shpal të Mirditës. Në varret e të burgosurve nuk vihej emër por vetëm një numër. Familjarët i kanë gjetur një pjesë të varreve të të afërmve të vdekur në kampin e Spaçit sipas të dhënave të të burgosurit, që futeshin me një shishe të vogël qelqi brenda varrit, pranë kokës së viktimës.