Në periudha të caktuara, kur disiplina në kamp bëhej më e egër dhe të burgosurit revoltoheshin më tepër, edhe dhuna  dhe ndëshkimet shtoheshin. Në këto raste, kur ndëshkoheshin shumë të burgosur njëherësh, në biruca futeshin deri në  6 apo 7 të burgosur bashkë në një qeli, të cilët duke pasur parasysh hapësirën tepër të ngushtë të birucave, nuk arrin as të uleshin e as të shtrinin këmbët.

Pasditja në kamp, për të burgosurit e turnit të parë,  vijonte pas apelit me atë që quhej edukim ideologjik. Në biblitekën e kampit, bëhej leximi i shtypit dhe i literaturës së PPSH-së. Në shumë dëshmi mësojmë se ky proces zgjaste nga ora  17¹⁰ – 19^30. Për të burgosurit e ndërgjegjes, kjo ishte një tjetër formë dhune psikologjike.

Kamp-burgu i Spaçit kishte një infermieri  me 8 shtretër. Kjo infermieri ishte menduar të përmbushte gjithë nevojat shëndetësore të kampit. Por, referuar disa periudhave kur fluksi i të sëmurëve ishte i lartë, ( të plagosur në aksidente, të ftohur, të helmuar nga ushqimi, apo gazet e nëntokës në galeri, sëmundje kronike, apo edhe shumë shqetësime të tjera shëndetësore ), infermieria nuk përmbushte as nevojat më minimale që kishin të burgosurit.

Në vitet e para të funksionimit të kampit, mensa shërbente vetëm si kuzhinë, ku përgatitej ushqimi i të burgosurve. Këta të fundit merrnin  enët personale, tas dhe lugë alumini dhe merrnin racionin që u takonte tek kuzhina e kampit. Ngaqë ushqimi ishte shumë i varfër, të burgopsurit herë pas herë gatuanin edhe vetë diçka tek baraka që quhej kuzhina private, një kthinë e vogël, ku ndiznin zjarrin e mbi tre gurë ose një palë kamje, vendosnin ndonjë tenxhere a tigan të vjetër që ua kishin sjellë familjarët dhe aty gatuanin diçka prej ushqimeve që lejoheshin të sillin familjet e tyre.  Kuzhina private dhe konsumimi i ushqimeve që vinin nga familja vijoi pothuajse gjatë gjithë periudhës që kampi ishte funksional dhe shumë dëshmitaërë thonë se ky ushqim që ju dërgonte familja i mbajti gjallë dhe ju shpëtoi jetën.