Në vitet e para të funksionimit të kampit, të burgosurit hanin ku të gjenin një vend, pasi mungonte një hapësirë e dedikuar për të ngrënë. Sipas dëshmisë së Shkëlqim Abazit, të burgosurit grumbulloheshin grupe-grupe dhe e konsumonin ushqimin, ku të mundeshin në hapësirat afër  barakës që shërbente si kuzhinë.

Ndërkohë që dy vagonistët ngarkonin vagonët dhe bënin 7 rrugët e ferrit nëpër galeritë e piritit  apo të bakrit, i burgosuri i tjetër përgatiste trupat, me anë të të cilëve do të vishej gjithë zgavra e gërryer në zonën ku sapo ishte nxjerre minerali. E gjithë hapësira anash dhe lart në tavanin e galerisë vishej me trupa druri, të cilët çaheshin dhe gdhendeshin, që të formonin kllapa dhe kapeshin me njëri-tjetrin. Kjo veshje prej druri, e siguronte disi galerinë që të mos shembej dhe të vijonte gërmimi më tej.

Në Spaç, të burgosurit që vdisnin nga aksidentet në minierë, nga sëmundjet, apo që pushkatoheshin në tentativë arratisje nga ushtarët e vendrojave,  nuk ju ktheheshin familjeve. Ata varroseshin nga komanda e kampit, në një vend që ishte mbajtur sekret gjatë viteve të diktaturës dhe pas rënies së regjimit u mësua se ky vendvarrim ishte në Shpal të Mirditës. Në varret e të burgosurve nuk vihej emër por vetëm një numër. Familjarët i kanë gjetur një pjesë të varreve të të afërmve të vdekur në kampin e Spaçit sipas të dhënave të të burgosurit, që futeshin me një shishe të vogël qelqi brenda varrit, pranë kokës së viktimës.

Nëse një i dënuar ishte duke kryer ditët e fundit të dënimit të tij, ai nuk ishte asnjëherë i sigurt se do të lirohej vërtet. Në Spaç kishte ndodhur shpesh herë që të dënuarit të arrestoheshin brenda në kamp, të dërgoheshin në hetuesi në Degëm e Brendshme të Rreshenit dhe të gjykoheshin për akuza nga më të ndryshmet, si tentativë arratisje, agjitacion e propagandë, për dhunë  ndaj  komandës së burgut etj. Akuzat pothuajse gjithmonë ishin të sajuara dhe provat  të mbledhura nga spiunët brenda në kamp. Ridënimet më të shpeshta ishin për agjitacion e propagandë.

Turni quhej i përfunduar vetëm pasi hapeshin edhe vrimat dhe liheshin gati për turnin e radhës. Pas kësaj grupi prej tre të burgosurish, linte galerinë dhe përgatitej të kthehej në kamp. Turni nuk quhej i përfunduar, nëse nuk konfirmohej nga policët përgjegjës, që  të burgosurit e kishin plotesuar normën. Ndodhte jo rrallë herë që të burgosurit nuk e plotësonin dot normëm. Shkaqet ishin të shumta. Në disa raste fronti i shembur nuk kishte aq mineral sa për të plotësuar normën. Në raste të tjera të burgosurit refuzonin, nisur nga kushtet e vështira apo gjendja shëndetësore.  Nëse ata nuk kishin nxjerrë 7 vagonë mineral, detyroheshin të futeshin sërish në galeri me turnin qe vinte pas tyre.

Turni i parë fillonte në orën 7:00 dhe përfundonte në orën 15:00. Turni i dytë niste direkt pas turnit të parë nga ora 15:00 deri në orën 23:00. Ndërsa turni i tretë e niste punën në orëm 23:00 dhe e mbyllte në orën 7:00 në mëngjes. Ky cikël përsëritej çdo ditë. Brigadat i ndërronin turnet një herë në  javë.