Nisja për në punë për turnin e parë  bëhej në orën 6 e 30 minuta, pasi numëroheshin nga policët në portën e daljes  nga kampi, diku në krah të fjetoreve, të burgosurit viheshin rresht, shpesh jo të rregullt dhe gjarpëronin  të përpjetën drejt zonave minerale, ku ishte caktuar të punonte brigada e tyre. Brigadat ishin të ndara sipas fluksit të të burgosurve në kamp.  Në disa periudha të funksionimit të kampit të Spaçit, kishte edhe 50 të burgosur në një brigadë e ndonjëherë numri shkonte edhe 65 të burgosur. Ata vijonion rrugën deri në hyrjen e galerisë, ku ishin caktuar për të punuar.

Në hyrje të galerive gjendeshin gjithmonë baraka të vogla,  me dërrasa e llamarina,  ku të burgosurit merrnin veglat e punës, si: kazma, qysqi, lopata, martelët e shpimit, baromina (shufra me seksion gjashtëkëndësh të gjatësive të ndryshme nga 50 cm deri 150 cm, që vendoseshin në martel dhe shponin vrimat ku më pas vendosej lënda plasëse). Të burgosurit, para se të hynin në minierë ishin të ndarë në grupe me nga 3 persona, ku njëri ishte minator dhe dy të tjerët ishin vagonistë. Pasi merrnin veglat e punës, hynin në galeri dhe drejtoheshin drejt zonës ku ishte bërë shpërthimi për të nisur punën.

Pasi mbaronte turni prej 8 orësh pune të detyruar, të burgosurit dorëzonin mjetet e punës dhe bëheshin gati për të nisur marrshimin tatëpjesës drejt hyrjes së kampit.  Në hyrje të kampit të gjithë të burgosurit i nënshtroheshin kontrollit të përditshëm nga rojat, pasi i trembeshin ndonjë mjeti që të burgosurit mund të merrnin nga galeritë dhe mund ta fusnin fshehurazi në kamp.  Po ashtu bëhej edhe verifikimi nëse ishin të gjithë të burgosurit apo jo, pasi ndodhte shpesh që gjatë orëve të turnit,  të burgosurit që futeshin në galeri mund të gjenin dalje të fshehta, e përmes tyre të dilnin jashtë rrethimit të kampit e të arratiseshin. Rreth dy orë pasi kishin mbaruar turnin dhe kontrollet, të burgosurit shkonin në menzë për të ngrënë drekën e fill pas një ore i nënshtroheshin apelit. Më pas  ishte koha e lirë që komanda jua mbushte kryesisht me lexime të detyruara të propagandës partiake të regjimit.  Më pas konsumohej darka  dhe rreth orës nëntë të mbrëmjes për turnin e parë shënohej ora e gjumit dhe fundi i ditës. Të nesërmen rituali do të përsëritej njësoj dhe po ashtu të gjithë ditët e javës, derisa të vinte java tjetër e të kalonin në turnin e dytë.

Ndërkohë që dy vagonistët vijonin procesin e  vendosjes së armaturave, minatori hapte me martel vrimat, ku do të vendosej më tej  lënda plasëse, që do të shpërthehej pasi ata të dinin nga miniera.  E gjtihë masa shkëmbore e shembur nga dinamiti, do të ishte fronti i ri i punës për turnin që vinte më pas. Edhe ata do të ndiqnin të njëjtën rutinë si turni i parë, e do tja linin stafetën turnit të tretë.

Dushet  ishin përballë me tualetet. Kryesisht në vitet e para por edhe në fazat e mëvonshme, në kamp mungonte uji i ngrohtë dhe në dushe dilte vetëm uji i akullt i malit. Të burgosurit laheshin kryesisht me ujë, të cilin e ngrohnin vetë në kazanë, në ambjentet e kuzhines private. Me këtë ujë të ngrohur jashtë në zjarr, laheshin  duke e hedhur vetë mbi trup me një enë cfarëdo që ju gjendej. Edhe dushet sikurse VC-të ishin të hapura dhe pa dyer. Të burgosurit ishin të detyruar të laheshin  në këto kushte të mungesës së plotë të intimitetit.